Om opstanding - Overweging Pasen 2008

Elk jaar het zelfde liedje.
Elk jaar opnieuw vertellen we hier hetzelfde verhaal: Hoe God de aarde heeft geschapen, hoe de Ene het volk uit Egypte heeft bevrijd, weg uit verdrukking en slavernij.
Hoe de Ene de oceaan van verdriet heeft doen splijten, het volk droogvoets door een zee van tranen heeft geleid naar een nieuw, onbekend land van vrijheid en geluk.
Elk jaar opnieuw horen we van een graf dat geen graf is, een zware steen weggerold, een dode die niet dood is.
Altijd weer hetzelfde liedje. Hoe lang al? Hoe lang nog?

“Vergeef ons onze schuld zoals ook wij aan anderen hun schuld vergeven”. - Evangelie volgens Johannes 11,1-45

‘Vergeef ons onze schuld zoals ook wij aan anderen hun schuld vergeven’.
Dat is misschien wel het moeilijkste gedeelte van het Onze Vader.
Vergeven is soms zo vreselijk moeilijk. “Ik kan het niet”, zei een vrouw, die al jaren geleden door haar man in de steek was gelaten.
Iemand anders zei: “Als het ‘Onze Vader’ hardop samen gebeden wordt, houd ik even mijn mond. Hopelijk zal Onze Lieve Heer mij dat vergeven!”

Wat betekent het eigenlijk ‘vergeven’?

Vroeger zagen we God als een strenge en keiharde God. Waren we zondags niet naar de kerk geweest of waren we onkuis geweest dan hadden we ’n doodzonde op ons geweten. Zouden we dan sterven dan gingen we voor eeuwig naar de hel. Zouden we eeuwig in het hellevuur moeten branden.

Jezus wordt gedoopt - Lezing volgens Matteüs 3,13-17