Vijfde Zondag in de Veertigdagentijd - Evangelie: Johannes 8,1-11

Het evangelie dat we zo juist beluisterden is zo duidelijk een verhaal van de evangelist Lucas, dat in de loop van de 40-50 jaar gegroeid is. Zo rond het jaar 30 heeft Jezus geleefd en is alles gebeurd en pas 50 jaar later schrijf Lucas zijn evangelie. Het verhaal, dat Jezus een sterke uitstraling heeft is, dan geweldig gegroeid. Met het door vertellen gedurende 40-50 jaar is het verhaal steeds sterker geworden, want de mensen geloofden in Jezus en waren weg van Jezus.

As, we verbranden de oude palmtakjes als teken, dat we het oude, het verouderde achter ons laten. We ons geloof vernieuwen. We met Pasen verrijzen tot nieuw leven. God vernieuwt elk jaar de natuur de vogels, de dieren, de bloemen, de planten enz. Wij mensen vernieuwen ons leven. Elk jaar vernieuwt de mode de kleding van mannen, vrouwen en kinderen. De autoindustrie komt elk jaar met nieuwe modellen en een verbeterde motor enz.

In het zo juist voorgelezen evangelie verwachten de inwoners van Nazareth wel wat extra’s van Jezus. Hij is in hun dorp geboren en opgegroeid. Zo mag Hij zoals Hij in Kapharnaum wat bijzonders heeft gedaan ook voor hen zeker iets extra’s doen. Jezus laat zich niet uitdagen, niet dwingen. Daarom gaan ze uit elkaar.

In die tijd had Jezus het moeilijk met de Joden. Het ging om de levenshouding: het moeten. De Joden hadden zoveel regels en regeltjes. Er moest zoveel maar waar het omging de naastenliefde, dat vergaten ze.

Het symbool van met water dopen is duidelijk schoonwassen. Zo wast het dopen ons schoon van de vlekken van de zonden. Je zonden worden door het H. Doopsel uitgewist en vergeven. Al moeten we in deze duidelijk zijn. Wanneer een volwassene wordt gedoopt, dan worden zijn zonden hem vergeven. Maar als een baby wordt gedoopt, kunnen er nog geen zonden worden vergeven. Want een baby kan nog niet gezondigd hebben. Bij een zonde ga je bewust in tegen Gods wet.