Breken en delen, of hoe je met twee broden en een fles wijn een onvergetelijk feest maakt

Afgelopen zondag 17 juni 2007 werd met een viering het feestjaar ter ere van het honderdjarig bestaan van onze Antoniusparochie ingeluid. En hoe! Op de valreep lukte het om toch nog een groot koor te regelen voor de viering. En dat hebben we geweten: al onze eigen koren: ‘De Flierefluiters’, ‘Imagine’, het ‘Gemengd Koor’ en de ‘Cantorij’, ondersteund door het ‘Oosterhouts Mannenkoor’ zongen de sterren van de hemel. Maureen en Lisan bewerkten de eerste lezing tot een spetterende rap en met koor en gemeenschap zongen we uit volle borst de derde credo mee: de geloofsbelijdenis die 100 jaar geleden in onze kerk ook is uitgezongen. Zo houd je traditie in ere: nieuwe elementen gecombineerd met oude vertrouwde gebeden en gezangen.
Er was een prachtig doek dat breken en delen treffend in beeld bracht, bedacht door de werkgroep Diaconie, vormgegeven door Maria Hoeks. Het doek is nog steeds te bewonderen, voor op het priesterkoor. En natuurlijk was er het Antoniusbrood, weggeefbrood als vanouds. Maar dit keer ook gebroken aan onze tafel van Een en gedompeld in de beker met wijn die ons niet alleen verbond met onze diepste wortels maar ook met onze kerkende mede-Antonianen in Musselkanaal. Toegegeven: het duurde wat langer dan gebruikelijk: 100 minuten voor 100 jaar. Maar wie maalt daar om? Het hield gelukkig veel vaders niet weg van hun vaderdagkoffie. Die werd volop geschonken in de kerk na afloop. Onder het genot van koffie en cake kon geluisterd worden naar een minimusical die ‘De Flierefluiters’ nog ten gehore brachten. Toch, eerlijk is eerlijk, hoe goed zij hun best ook deden, ze hadden grote concurrentie van de geweldige tentoonstelling die vanaf die dag in de kerk te bewonderen is en die heel wat tongen losmaakte.
Kortom: een meer dan geslaagde dag. Een bemoediging voor alle andere activiteiten in het kader van ons eeuwfeest. Heel veel dank aan al onze vrijwillig(st)ers die dit mee mogelijk hebben gemaakt. En dat zijn er heel wat meer dan ik op een bladzijde kwijt kan!!!

Heeft u dit spraakmakende begin gemist? Geen nood: 15 juli 2007 is er opnieuw een viering in het kader van Antonius-100. Een eucharistieviering dit keer rond het thema vakantie.
Ook nu wordt er een nieuw doek aangeboden. Het eerste doek verhuist dan naar de koorbalustrade waar het gedurende het feestjaar blijft hangen. Ook dit keer is er koffiedrinken na de viering. Niet in de kerk weliswaar, maar ook ‘De Vinder’ biedt ruimte genoeg voor een goed gesprek.
En de tentoonstelling? Wegens groot succes en overweldigende belangstelling zal die ook door de week te bezichtigen zijn. In dit nummer van ‘KerK op het KruispunT’ kunt u lezen wanneer dat is.

Breken en delen, de eerste stap op weg naar gemeenschap

Woensdag 13 juni 2007 viert de kerk het feest van Antonius van Padua. Op die dag gaan de kinderen 's middags naar het bakkerijmuseum om hun eigen Antoniusbrood te bakken. En ondertussen heeft een Oosterhoutse bakker de handen vol aan onze bestelling: honderden Antoniusbroodjes die in het weekend van 16-17 juni 2007 gezegend en uitgedeeld gaan worden.
Want in dat weekend viert onze parochie de naamdag van haar patroonheilige. Zondag 17 juni 2007 om 10.00 uur is er een feestelijke viering: de eerste in een reeks van twaalf, maandelijkse vieringen in het teken van het eeuwfeest van Antonius. De werkgroep diaconie heeft het voortouw genomen bij deze viering en een prachtig doek ontworpen. Het wordt behalve een kleurrijk ook een klankrijk gebeuren: alle koren van de parochie, ondersteund door het Oosterhouts mannenkoor luisteren de viering op. Zij brengen een nieuw Antoniuslied ten gehore en zingen bekend en geliefd repertoire. En dat alles rondom het verhaal van Lucas: vijf broden en twee vissen en de twaalf manden met brokstukken die na de maaltijd overbleven. Want zo kan het blijkbaar zijn, als je breekt en deelt vanuit je hart: dan komt er niemand tekort, dan is er genoeg, nee, dan is er zelfs teveel. Breken en delen vertelt eveneens over de geschiedenis van onze parochie. 100 Jaar geleden was het voor veel mensen hier in de wijk sappelen om te kunnen leven. Daarnaast brachten ze het ook nog op om inzamelingen te houden voor de nieuwe kerk. Steen voor steen is die opgebouwd. En bij de stenen hoorden de verhalen van mensen, de verhalen van de buurt. Het wel en wee, de tranen van vreugde en verdriet. Het harde leven, de onthaaste tijd.
In geen enkele eeuw is er zo veel gebeurd, is de vooruitgang zo snel gegaan. Dat heeft veel mensen welvaart en voorspoed gebracht. Maar het heeft het leven soms ook onzeker en angstig gemaakt. En al die tijd was er de gemeenschap: onze Antoniusparochie. Waar mensen op elkaar betrokken waren, ruzieden en feesten met elkaar, hun kinderen geboren zagen worden, hun doden begroeven. God, en in iets mindere mate Antonius zelf, zijn generaties parochianen daarin tot troost en steun geweest. Het bleef niet bij het uitspreken van vrome woorden over breken en delen, het werkelijke leven is breken en delen. Toen, nu, later: dat is de kracht van onze Antoniusparochie.
Daarom breken en delen we op deze eerste dag van ons eeuwfeest brood en beker. Om niet te vergeten wie wij zijn: mensen van God, beschermelingen van Antonius, al 100 jaar en nog veel langer.

Pastor Marion Corvers