KOM ER MAAR BIJ, KLEINTJE

Het was een koude winternacht. De vriendelijke os lag in zijn stal, naast de herberg.
Er kwam een oude hond langs. Hij bleef staan en keek in de stal. ‘Ik zoek een plekje om uit te rusten,’ zei de oude hond.
‘Kom binnen’, zei de vriendelijke os. ‘Hier is altijd plaats’
De oude hond wandelde naar binnen en ging in het stro liggen, naast de vriendelijke os. Zo kregen ze het heerlijk warm.

Er gluurde een zwerfkat naar binnen. Toen ze de oude hond zag, schrok ze. Ze kromde haar rug en haar haren gingen recht overeind staan. ‘Ik kom je niet achterna,’ zei de oude hond.
‘Kom er maar bij,’ zei de vriendelijke os. ‘Hier is altijd plaats’.
De zwerfkat ging de stal binnen en strekte zich uit op het stro, dichtbij haar nieuwe vrienden. Ze begon tevreden te spinnen.

Er stopte een kleine muis bij de deur van de stal. Toen ze de zwerfkat zag, rilde ze van angst. ‘Je bent hier veilig, ik zal je niks doen,’ zei de zwerfkat.
‘Kom er maar bij,’ zei de vriendelijke os. ‘Hier is altijd plaats.’
De kleine muis trippelde naar binnen. Ze kroop in het warme stro en ze voelde zich veilig in de stal.

Toen kwam er een ezel aan, hij was erg moe. Jozef liep naast hem. Maria reed op de rug van de ezel. Jozef had het koud en Maria was uitgeput. Ze wilde naar de herberg, maar daar was geen plaats meer voor hen. ‘Waar moeten we nu naartoe?’ vroeg Maria. De ezel liep naar de stal.
‘Kom er maar bij,’ zei de vriendelijke os tegen de vermoeide ezel. ‘Hier is altijd plaats.’
De ezel bracht Maria de stal binnen. Jozef maakte voor Maria een warm bed in het stro, zodat ze beschermd was tegen de kou.
En in die koude winternacht, onder het licht van de sterren…. werd een kindje geboren, Jezus.

Hij werd geboren met alle dieren om hem heen: de vriendelijke os, de oude hond, de zwerfkat, de kleine muis en de vermoeide ezel.
Ze waren blij dat hij de warmte van hun stal kwam delen.