Onderweg

De vakantietijd is de tijd bij uitstek van onderweg zijn. Hele volksstammen pakken hun koffer in, reizen af naar Schiphol om van daar verre vluchten te maken, of ze laden de tent in de auto, koppelen de caravan aan en zoeken het vertier wat dichterbij. En weer anderen bidden om goed weer: ze blijven gewoon thuis. Want onderweg zijn, daar hoef je niet altijd kilometers voor te maken.

Ons hele leven is een onderweg-zijn. Een weg die al te vaak geen duidelijk doel heeft. Leven, het volhouden in dit leven met alles wat op je pad komt, is soms al zwaar genoeg. Maar anderen stippelen zorgvuldig een route uit: kiezen weloverwogen voor een opleiding, een stage, een werkkring. Gaan voor een flitsende carrière, of een dikke bankrekening. Door roeien en ruiten gaan ze daarvoor. Met een simpele reisbeschrijving: leven is maakbaar, alles moet kunnen en ik wil alles meemaken.
Maar het leven houdt altijd zelf de regie. Wat je ook plant, hoe je ook hoopt: vroeg of laat, ligt er op ieders weg een struikelsteen. Want de weg van het leven gaat voor niemand, altijd maar over een schitterend gebaande weg. Soms moet je een omweg kiezen, voert de weg omhoog naar een top met een schitterend uitzicht. Dan weer leidt de weg je naar omlaag, de diepte in, waar hij opgebroken blijkt, zodanig dat je niet meer verder kunt. Je kunt op kruispunten komen zonder richtingwijzers, de goede richting een grote gok, of voert de weg je naar een doolhof, waar je het spoor bijster raakt. Onderweg zijn is zo eenvoudig nog niet!

Er zijn mensen die tijd vrijmaken om zonder vastomlijnd doel op weg te gaan, die ze niet zo stak plannen. Geen uitgeschreven route op zak hebben. Zij doen bijzondere ervaringen op: verrassende contacten worden gelegd, vriendschappen gesmeed. Indringende ontmoetingen die een nieuw licht op vertrouwde zaken zetten, oude barrières doorbreken, nieuwe perspectieven bieden.
Het zijn niet alleen maar positieve ervaringen die ze zo levend opdoen. Onderweg zijn in het leven confronteert hen ook met lastige obstakels. En de zwaarste hobbels zijn die van hun eigen beperkingen, verwachtingen, aannames en idealen. Al die zaken die hun voorheen zo vanzelfsprekend en onveranderbaar leken. Zij leren de grenzen van hun eigen lichaam en geest kennen. Het onderweg zijn, wordt voor hen vooral een weg naar binnen gaan. De weg van de grenzen en de mogelijkheden van het zelf, de ruimte van hart en ziel.

Onderweg zijn betekent risico’s lopen. Moet je daarom maar niet gaan? Gewoon blijven zitten waar je zit? Omdat je dan immers weet wat je hebt? Zeker, je kunt ervoor kiezen om niet op weg te gaan – ook al reis je kilometers ver . Om je gezicht af te wenden van nieuwe dingen die je onderweg tegenkomt. Maar of je daar uiteindelijk een gelukkiger mens van wordt?
Een gebaande levensweg bestaat niet, voor niemand. De enige goede weg voor jou, is de weg die jij zelf gaat. De weg naar het doel van jóuw leven. De weg die je brengt naar je ziel, die je dichtbij God laat zijn.
Een goede tijd onderweg

Pastor Marion Corvers