16e Zondag door het jaar - Waarover maak je je druk?

Martha en Maria. Wie kent het verhaal niet! Als vanzelf gaat onze sympathie uit naar Martha. Ze slooft zich uit, zorgt voor alles, en wordt dan ook nog terechtgewezen: Maria heeft het beste deel gekozen! Ja, dat zal wel ! We zijn het er niet mee eens. Er moet wel wat gebeuren als je gasten ontvangt in je huis. Dat spreekt toch vanzelf. Zoals mijn moeder vroeger zei: Het eten komt niet vanzelf op tafel, ik moet wel naar de keuken.

Je krijgt de indruk dat we het verhaal anders moeten verstaan. We hebben hier niet te maken met een historisch verslag. Het is trouwens nogal vreemd. Jezus heeft nauwelijks een voet over de drempel gezet of hij wordt betrokken bij een conflict tussen de twee zussen. En Jezus, de gast, moet nota bene als scheidsrechter optreden.

Het is een soort parabel. Lucas de evangelist heeft het zo beschreven om een uitspraak van Jezus scherp te laten uitkomen: Martha, Martha, je maakt je druk over van alles, maar slechts één ding is noodzakelijk. Allerlei dingen kunnen ons belangrijk voorkomen, maar verlies niet uit het oog wat echt belangrijk is.

Wij zijn in onze tijd ook nogal druktemakers. We hebben het o zo druk. Allerlei dingen aan ons hoofd. Voor zoveel dingen wordt onze aandacht gevraagd. Je hoofd loopt soms om. De laatste tijd bijvoorbeeld werd al onze aandacht opgeëist door de sport. Voetballen, heel Nederland kleurde Oranje. Wat een hype werd ervan gemaakt. Radio en televisie werkten er volop aan mee. Van alle details werden we van minuut tot minuut op de hoogte gehouden. De spelers hebben natuurlijk een geweldige prestatie geleverd. Hoelang hebben ze er niet voor getraind en zich helemaal geconcentreerd op het kampioenschap. Alles hebben ze er voor over gehad. Maar het publiek heeft van de helden, halve goden gemaakt. De mensen wilden hen zien, toejuichen, aanraken, met hen op de foto staan. Er was een soort hysterie ontstaan. Sport, spel en beweging zijn goed en gezond voor lijf en leden, voor lichaam en geest. Maar het kan buitensporige vormen aannemen. Soms lijkt het een soort religie te worden waar alles voor moet wijken.

Zo zijn er vele dingen die ons helemaal kunnen opeisen. Zodanig dat we totaal geen aandacht meer hebben voor andere dingen. “Martha, Martha, maar één ding is echt nodig!” - Wat het zwaarst is moet het zwaarst wegen. In het evangelieverhaal wordt het zwart-wit weergegeven in de personen van Martha en Maria. Maria kiest ervoor om te luisteren naar Jezus. Hij is de Messias. Zijn woorden klinken bevrijdend in haar oren.

Wat is echt nodig? Wat telt werkelijk in het leven? Is het de liefde, de warmte en nabijheid van mensen? Geeft je beroep, je dagelijks bezig-zijn, zin aan je leven? Geeft het voldoening dat je iets kunt betekenen voor anderen, dat je steun en vreugde brengt?

Je komt te staan voor de levensgrote vraag: waar gaat ons leven naar toe? Er zijn mensen die er lichtvoetig over heen stappen. Alles is voorbijgaand. Ja, dat is zo. De roem van sporthelden, van popsterren en andere idolen, is over enige jaren vervlogen. Niets zo vergankelijk als roem. Hun namen worden bewaard in de annalen van de geschiedenis. Nog maar enkelen kunnen zich later hun namen herinneren.

Worden onze namen weggevaagd? Voorgoed weggestreept? Waarom zijn we dan geboren, wat voor betekenis heeft het leven dan? Mag er vertrouwen zijn, dat het leven van mensen niet eindigt in het niets? Uit de bijbelse boodschap, uit de woorden van het evangelie,uit heel de christelijke traditie hebben mensen, de eeuwen door, vertrouwen geput. En hoop! Eén van de oudste verhalen van de bijbel vertelt, heel primitief, hoe God met zijn handen de mens vormde uit kleiaarde. En daarna blies Hij hem levensadem in zijn neus. Zo werd de mens een levend wezen. [Gen.2,7]

Als we iets van Gods levensadem hebben meegekregen, als er een goddelijke vonk is overgesprongen, dan hoeven we niet te wanhopen. Dan hoeven we ons niet te laten meesleuren en gek te laten maken door zoveel dingen. Dan mag er vertrouwen zijn dat onze namen staan geschreven in Gods hand.

Jaap Ditters