Antonius van Padua – zijn leven

Antonius werd op 15 augustus 1195 in Lissabon [Portugal] geboren als Fernando. Zijn vader was een ridder van de koning van Portugal en een bemiddeld man. Zijn moeder stamde uit een voornaam geslacht.

Kinderen opgelet: breng je knuffeldier of knuffel mee naar de kerk. Franciscus-viering in de kerk!

Begin oktober vieren we het feest van Sint Franciscus in de kerk. Dat willen we doen vooral met kinderen (ook kleine kinderen vanaf een jaar of 4). Er zijn dan speciale gezinsvieringen waarin we een spannend verhaal over Franciscus vertellen. Franciscus hield erg van de natuur en de mensen. Alle dieren en alle mensen zijn kinderen van God, zei hij. Daarom moeten alle schepselen vrienden van elkaar zijn en goed voor elkaar zorgen. In die vieringen willen we de knuffels en huisdieren van onze kinderen zegenen.

De koning komt

"Wil je zien hoe rijk ik ben?", vroeg de bramenplukker, die een zwervend bestaan leidde. "Kom dan naar buiten. Kom morgen vroeg kijken. Dan laat ik je mijn paleis en mijn diamanten zien." De mensen waren benieuwd en stonden de volgende morgen heel vroeg op om te zien hoe rijk de bramenplukker was. 's Morgens vroeg nam de bramenplukker hen mee en ging op pad, het dorp uit. Intussen wees hij de mensen op de zilveren parels die overal op de bloemen lagen. "Dat is gewoon dauw", zeiden sommige mensen.

De koning komt

"Hij komt. Jezus is onderweg naar Jeruzalem om hier het paasfeest te vieren. Laten we hem tegemoet gaan". De mensen komen massaal in beweging en praten opgewonden met elkaar. Joachim trekt aan zijn vaders arm. Hij wil niet dat vader blijft praten. Hij snapt niet waarom iedereen zo opgewonden is. Joachim probeert te begrijpen waar de mensen het over hebben. Ze hebben het over een koning. Een koning zonder soldaten, een koning voor gewone mensen, een koning waar je niet bang voor hoeft te zijn, een koning zonder geld, een koning die mensen helpt. "Kom", zegt vader tegen Joachim. "Jij wilt de nieuwe koning vast ook wel zien".

Reizen
In het huis van Bart liggen op zolder alle kerstspullen te wachten tot het bijna kerstfeest is. De deftige meneer Piek ligt in een mooi doosje tussen het vloeipapier. Hij was heel duur en ligt daarom boven in de doos met versieringen. Een blauwe kerstbal zegt: "het is bijna kerstfeest jongens!" "Hoi, hoi, hoi", de kerstballen zijn blij, ze hebben nu wel weer lang genoeg in een doos gelegen. Ze willen weer fijn in de kerstboom hangen. "Stilte!", zegt meneer Piek, "denk aan de kerststemming". In een oude plastic zak begint iets te kraken. Hierin zit het kerstengeltje. Ze vraagt of er al iemand aan komt om haar uit de zak te halen. De deftige meneer Piek zegt: "och, jij mag dit jaar toch niet in de kerstboom hangen. Jij bent veel te oud en te lelijk. Je zou de hele boom ontsieren met je verwarde haren, je gekreukte jurk en je kromme ijzerdraadbenen". Het kerstengeltje kruipt uit de zak en wordt vuurrood van schrik. Ze vraagt aan de dennenappel of het waar is wat meneer Piek zegt. De dennenappel zegt niets, maar droomt van het bos. Ze vraagt het ook aan het zilveren vogeltje en aan het glazen kerstklokje.