Jezus gebruikt een sterk beeld om zijn verbondenheid met zijn leerlingen tot uitdrukking te brengen. De wijnranken leven omdat ze gevoed worden door de wijnstok. Dit is een band van levensbelang voor de ranken. Maar Jezus ziet de verbondenheid nog ruimer. Wij Christenen zijn verbonden met elkaar, vormen een gemeenschap met elkaar door onze band met Jezus. Jezus zegt in het evangelie van vandaag: “Laten we met elkaar verbonden blijven, jullie en ik”(Joh.15,4)

Die verbondenheid is zo’n waardevolle zaak. Onze verbondenheid met Jezus is van belang, dat wij door zijn geest geïnspireerd en gevoed worden. Daarnaast ook de band van ons Christenen onder elkaar de gemeenschap, die wij vormen. Als Christengemeenschap kunnen we elkaar steunen in het geloof. Zullen we ons ook niet zo gauw eenzaam voelen.

In deze heeft Jezus ons een hulpmiddel, een uitdaging gegeven in de H. Mis. De H. Mis is allereerst een herhaling van het laatste avondmaal. U weet het de maaltijd, die Jezus met zijn leerlingen hield op Witte Donderdag. Een maaltijd waarbij ze samen praten, te samen waren en op elkaar betrokken waren.
Bij de eerste Christenen hetzelfde. Wat lees ik in de Handelingen van de Apostelen van de eerste leerlingen: “Zij legden zich ernstig toe op de leer der apostelen, bleven trouw aan het gemeenschappelijk leven en ijverig in het breken van het brood en het gebed.”(Hand. 2.42) Jezus heeft zijn leerlingen te samen gebracht om als gemeenschap het brood en de wijn te breken en te delen.

Breek en deel ik mijn brood met mijn naaste dan betekent dat dat ik oog en oor voor hem heb., belangstelling voor hem heb. Het gaat er om dat de kerk ook een ontmoetingsplaats wil zijn waar we als Christenen elkaar ontmoeten en spreken. We samen bidden, samen zingen en samen nadenken over de boodschap van Jezus. Daarom vind ik de vredeswens zo waardevol, dat we elkaar een hand geven en elkaar aankijken.

Als het goed is is de kerk een plaats van ontmoeting. Voor ieder van ons belangrijk dat we niet verloren lopen, niet vereenzamen. Een plaats waar we onze verhalen ook bij elkaar kwijt kunnen. Zeker de eerste eeuwen van het Christendom was de H. Mis voor de gelovigen een gelegenheid om elkaar te ontmoeten en samen het geloof in Jezus te beleven. En als het goed is zou de H. Mis nog steeds een plaats van ontmoeting moeten zijn. Een plaats waar we elkaar vinden en iets voor elkaar betekenen als kinderen van onze Hemelse Vader.

Pas hebben we als parochie nog met het plotseling overlijden van Monique Schoones de dirigente van het kinderkoor de Flierefluiters ervaren, dat we als kerk een gemeenschap zijn. In de druk bezochte uitvaartmis hebben we samen ons verdriet onze pijn verwerkt. Waren we één om Monique Schoones. Deed onze onderlinge verbondenheid ons goed.

H. de Valk