Feest van de geboorte van Johannes de Doper

Wat zou zo’n man als Johannes de Doper, levend aan de rand van de woestijn, ons nog kunnen vertellen?
Zijn woord aan de mensen van toen klinkt duidelijk en zelfs hard:
“Midden onder u staat Hij die gij niet kent”. Het klinkt als een verwijt. Jullie zijn met allerlei zaken bezig, maar waar het eigenlijk om gaat, zie je niet.
We hebben er een mooi en vroom lied van gemaakt dat we zingen in de Advent in de dagen vóór Kerstmis.

Aan de rand van de woestijn. Waarom gaat iemand naar de woestijn?
Jezus heeft daar zelf ook enige tijd doorgebracht, staat er in het evangelie.
Nadien hebben monniken in de eerste christeneeuwen dat voorbeeld gevolgd en zijn naar de woestijn gegaan. Het was voor hen een plaats van bezinning en nadenken. Om God te vinden.
Trouwens: het volk van Israël heeft ook 40 jaar in de woestijn doorgebracht alvorens het Beloofde Land te bereiken.

Je terugtrekken om na te denken. Om de dingen voor jezelf eens goed op een rij te zetten: dat kennen we in onze tijd ook.
Je hoort van zakenlieden, van mensen uit het bedrijfsleven en de politiek, die zich een aantal dagen terugtrekken om zich te bezinnen en even pas op de plaats te maken. Vroeger noemde je dat retraite, op retraite gaan. In kloosters.
Bij de Zusters van de OLVrouwe Abdij, hier aan de overkant, bestaat die mogelijkheid nog. Het kan ook in een of ander vormingscentrum.
Eilanddagen noemt men het ook wel.
- Om even tot rust en bezinning te komen bij de drukte en het gejakker van elke dag.
- Om je af te vragen of je met je leven wel op het goede spoor zit.
Stel je voor dat je later terugkijkend op je leven, voor de vraag komt te staan: was het allemaal wel de moeite waard waar ik me zo druk over heb gemaakt??
Heb ik misschien uit het oog verloren wat echt waardevol is?

Hoe gaat het vaak: je wordt meegenomen in een sleur, je hebt zo je eigen ideeën en denkt dat het niet anders kan. Soms kom je er later achter dat het heus niet zo onomstotelijk was wat je altijd gedacht had.

In de katholieke kerk heb je ook zo’n momenten van bezinning en nadenken: een concilie heet het. Het laatste concilie werd bijeengeroepen door paus Johannes 23, U weet wel die vriendelijke en hartelijke paus. Dat was in 1962.
Hij vond dat de ramen van de kerk eens flink open gezet moesten worden en er een frisse wind doorheen moest waaien. Anderen schrokken ervan en waren bang dat alles door de ramen weg zou waaien. Maar nee: “De kerk moet bij de tijd gebracht worden”, zo vond de paus.

Johannes kwam uit de woestijn en doopte, en zei: Bekeert u en gelooft in de Blijde Boodschap.
Johannes vertegenwoordigde als het ware het Volk van Israël en wees Jezus aan: ‘Midden onder u staat Hij die gij niet kent. Ik ben het nog niet waard om de riem van zijn sandalen los te maken!”
Johannes is de wegbereider, de voorloper.

Het is een taaie, die Johannes. Als hij al in de gevangenis zit, stuurt hij nog leerlingen van hem naar Jezus toe met de vraag: Bent U het die komen moet of hebben wij een ander te verwachten?
Twijfelt hij nou, Johannes?
Of zijn het de leerlingen, of wij, die twijfelen?
Johannes stuurt ze erop uit opdat ze met eigen ogen zien wat er gebeurt:
blinden zien, kreupelen lopen …..aan armen wordt de Blijde Boodschap verkondigd!

Als Jezus zelf spreekt over Johannes de Doper, vraagt Hij: wat ben je in de woestijn gaan zien, iemand in mooie kleren, nee toch! Een rietpluim die door de wind wordt heen en weer bewogen?
Nee, iemand die staat voor zijn zaak. Niet iemand die met alle winden meewaait. Een ware profeet.
Dat mogen wij van Johannes leren: mensen te zijn die staan voor hun zaak!

We beleven moeilijke tijden, ook in de kerk. Soms dreigen we de grond onder de voeten kwijt te raken. Laten we sterk staan.
Mogen wij herkend worden als leerlingen van Hem die door Johannes werd aangewezen als:
Jezus Messias.

Jaap Ditters.