Schone Schijn - Evangelie: Marcus 12, 38-44

Je hebt mensen die scherpe waarnemers zijn. Er is weinig wat hen ontgaat. Ze zien alles, of bijna alles, wat er in hun omgeving gebeurt.
Fotografen kunnen ook zulke goede waarnemers zijn. Ze kijken net even anders. Vanuit een speciale hoek. Dat levert vaak verrassende plaatjes op.
Jezus moet een scherp waarnemer zijn geweest. Hij zag wat anderen niet zagen, of waar anderen geen oog voor hadden. Hij waarschuwt zijn toehoorders: laat u niet vangen door de schone schijn van de hoge heren die alles doen om in de kijkerd te lopen.

Het tafereel vandaag speelt zich af bij de grote tempel in Jerusalem. Het is een drukte van jewelste, het is een af en aan lopen van mensen. Er wordt veel geofferd in de grote offerblokken die er staan.
Belangrijke mensen zoals de schriftgeleerden trekken de aandacht. Met een weids gebaar laten ze hun gaven in de offerkist vallen. Het is niet gering wat ze geven. Het kan niemand ontgaan. Alle aandacht voor hen! - Schone schijn!

- Maar dan komt er een vrouwtje aan, een weduwe blijkbaar. Ongemerkt beweegt ze zich in de mensenmassa. Niemand schenkt aandacht aan haar. Met een lichte tik valt haar kleine gave in de offerkist.
Jezus heeft haar opgemerkt en maakt zijn leerlingen er op attent: ‘Kijk daar’! Zij geeft alles wat zij bezit. - Niets van uiterlijk vertoon. Vanuit haar hart geeft zij. Ja, haar hart staat open voor God. Zo stond het toch ook geschreven: Gij zult de Heer uw God liefhebben met heel uw hart, met heel uw ziel, met al uw krachten.

Wat telkens opvalt bij Jezus is, dat zijn aandacht zich steeds richt op afzonderlijke mensen. Zo ziet hij op zijn weg Zacheus, die kleine man, in de boom zitten. U kent het verhaal. Zacheus denkt een veilig plekje gevonden te hebben. Niemand heeft hem in de gaten. Dat had hij gedacht! Jezus roept hem: Hé, Zacheus, vandaag wil ik bij jou te gast zijn.

Zo overkwam het ook de blinde langs de weg in Jericho. Temidden van alle drukte blijft Jezus stilstaan. Ineens alle aandacht voor de blinde man.
Jezus heeft daar zelf eens in een parabel over verteld.
Er was eens een man die honderd schapen had. Op een gegeven moment is hij één schaap kwijt.
De herder laat de 99 schapen in de woestijn achter, hij gaat op zoek naar het ene verloren schaap. Je denkt: hij kan die 99 andere toch zomaar niet in de woestijn achterlaten! Jawel: alle aandacht gaat naar dat ene verloren schaap.
Alle eeuwen door, vanaf het begin van de christenheid is Jezus afgebeeld als de herder met het ene verloren schaap op zijn schouder. Als de goede herder. Zijn zorg verbeeldt Gods zorg voor ieder mens.

Terug naar die arme weduwe die haar penningske offerde.
En naar de schriftgeleerden met hun fraaie gewaden en hun weidse gebaren. - Het verhaal is ook als een parabel: de tegenstelling wordt op scherp gezet.
We kiezen natuurlijk voor de weduwe. We moeten niets hebben van dat uiterlijk vertoon, van die zelfverheerlijking, van die schone schijn van de grote lieden.

Maar we mogen ons toch afvragen: is er bij ons iets van die schone schijn, van die uiterlijkheid? Zijn wij als christenen eerlijk en integer?
Christen-zijn stelt zijn eisen. Het is niet zomaar een etiket dat je jezelf opplakt. Dan zou je jezelf en anderen iets wijs maken. Je trekt een jas aan die je niet past.
Een christen is iemand die zijn inspiratie zoekt bij Jezus van Nazareth en die bij zichzelf te rade gaat of hij beantwoordt aan wat van hem verwacht mag worden. Christen-zijn is toch geen uiterlijk vernisje?

Toevallig is het vandaag ook het feest van de H.Martinus, of liever gezegd: Sint Maarten. Hij leefde in de 3e eeuw, lang geleden.
De legende vertelt van hem dat hij als Romeins soldaat zich bekeerde tot het christendom.
Toen hij eens een arme zwerver tegenkwam die geen fatsoenlijke kleren aan zijn lijf had, nam hij zijn zwaard en sneed resoluut zijn soldatenmantel in tweeën. Het was voor hem de logische consequentie van zijn christen-zijn.

Wij hoeven onze kleren niet in tweeën te delen, maar ons christen-zijn heeft gevolgen.
Evenals Jezus moeten we onze blik scherpen. We hoeven niet in de kijkerd te lopen met dure gewaden. Maar we moeten wel oog hebben voor wat er om ons heen gebeurt, voor wie en wáár wij onze bijdrage kunnen leveren. In woord en daad, als leerlingen van Hem. In Jezus’naam.

Jaap Ditters