Soms zijn de woorden van Jezus voor ons mensen uit de 21ste eeuw moeilijk te begrijpen te verstaan. Jezus was ’n Jood. En de Joden kenden allen het beroemde verhaal dat tijdens de tocht van de Joden onder leiding van Mozes van Egypte naar het beloofde land zij onderweg gevoed werden met manna een soort brood. Het manna kwam uit de hemel. Het manna hield de Joden in leven. Het was een teken van Gods zorg, Gods nabijheid. De Joden beleefden dit als door God gespijzigd te worden. Welnu, zoals dat manna neerdaalde uit de hemel, regende in de nacht. Zo is Jezus zelf gekomen om ons te voeden. Deze herinnering speelt bij Jezus mee, als hij na de wonderbare broodvermenigvuldiging nogal moeilijke taal uitspreekt.

Wanneer we de woorden van Jezus horen en lezen, dan schrikken we. Het zijn krasse, harde en onbegrijpelijke woorden. Jezus zegt:”Ik ben het levende brood, dat uit de hemel is neergedaald. Als men van dit brood eet zal men leven in eeuwigheid. En het brood dat ik zal geven, is mijn vlees voor het leven van de wereld. De Joden reageren er spontaan op:”Hoe kan hij ons zijn vlees te eten geven?” Het zijn moeilijke woorden van Jezus, als we ze letterlijk nemen.

Ook hier gaat het er om zoals in de eerste lezing dat Jezus een eigen religieuze en mystieke taal spreekt om zijn diepere gevoelens en gedachten te verwoorden. Een taal die wij noch de Joden ten tijde van Jezus precies begrijpen. Dit weet ik wel. De H.Mis is een herhaling van het Laatste Avondmaal. Bij de H.Mis moeten we dan ook het Laatste Avondmaal als richtsnoer nemen. Proberen we de geest en de sfeer van het Laatste Avondmaal op te roepen. Jezus zit daar met zijn apostelen aan tafel. Ze praten met elkaar. Ze zijn betrokken op elkaar. Ze geloven in elkaar. Er is een geweldige verbondenheid. Jezus zegt wat hij denkt en voelt. De apostelen reageren hierop. De leerlingen praten ook onder elkaar. Ieder komt aan bod. Jezus wast de voeten van zijn apostelen. Een gebaar in die tijd begrijpelijk, toen de mensen met blote voeten over stoffige wegen liepen. Maar tegelijk een gebaar van zorg en toewijding. Jezus houdt een afscheidsrede en bidt het Hogepriesterlijke gebed.

Tenslotte breekt en deelt Jezus het brood en geeft het aan zijn leerlingen met de woorden:”Neemt en eet, dit is mijn lichaam.”Daarna neemt hij de beker met wijn en reikt deze aan zijn leerlingen met de woorden:”Drinkt allen hieruit. Want dit is mijn bloed van het verbond, dat voor velen vergoten wordt tot vergeving van de zonden.”

Het Laatste Avondmaal was voor Jezus en zijn leerlingen een diepe ervaring van verbondenheid. Daarom is de H. Mis bedoeld in navolging van het Laatste Avondmaal als een samen komen van leerlingen van Jezus, van gelovigen. Een samenzijn waarbij we elkaar ontmoeten, elkaars geloof ervaren. Samen het heilig brood breken en delen en een diepe verbondenheid met elkaar en met Jezus beleven.

Tegelijk beseffen we dat de woorden van Jezus over het brood:”Dit is mijn lichaam” en de woorden over de beker:”Dit is mijn bloed mysterieuze woorden blijven. Ondertussen blijft het waardevol, dat we als gelovigen te samen komen om elkaar te ontmoeten, elkaars geloof te ervaren en in de geest van Jezus het brood te breken en te delen. Zo te beleven, dat Jezus in ons midden is.

H. de Valk