Hemelvaart - er zit dynamiek in dat woord. Er zit vaart in.
We kennen het woord ook in ‘bedevaart’, in ruimtevaart, enz.
Je gaat ergens naar toe, je bent ergens naar op weg, enz.
Waar zijn wij naar op weg?
Er zijn mensen die heel sombere gedachten hebben over waar een mensenleven heengaat. Ze zeggen: we zijn op weg naar niets. Het leven loopt uit op de dood, en daarmee uit.
Eigenlijk zijn christenen heel optimistische mensen. Ondanks de dood die aan hen niet voorbijgaat, geloven zij in méér.
Christenen spreken van de hemel. En wij bidden steevast: Onze Vader die in de hemel zijt.

Trouwens, ook in andere godsdiensten en culturen bestaat het geloof in méér, in een hiernamaals.
We weten van volken waar de voorouderverering bestaat. Er worden offers gebracht aan de voorouders.
De voorouders hebben nog grote invloed op het leven van hen die na hen komen, hun kinderen en kleinkinderen.
We hebben gehoord van reïncarnatie.
In het Boeddhisme spreekt men van het Nirwana.
We kennen de piramides en koningsgraven van het oude Egypte, waarin de farao’s werden begraven. Al duizend jaar vóór Christus. Hun lichamen werden gebalsemd en in hun graven werden kostbare spullen meegegeven, die zij in het andere leven nodig zouden hebben.

In de steden Groningen en Assen zijn op het ogenblik bijzondere tentoonstellingen te zien uit China. Van het beroemde terracottaleger van Xian.
Het betreft honderden manshoge soldatenbeelden, duizenden wellicht, die als bescherming moesten dienen voor de keizers van het oude China, als die in het dodenrijk, in het andere leven waren aangekomen.
Je staat soms verbaasd van de opvattingen die mensen hebben en die je zo vreemd voorkomen.

Hemelvaart. Wij spreken van de hemel.
Een poos geleden waren we met een groep mensen samen. ‘De hemel’ kwam ter sprake, wat wij ervan dachten?
Op een groot vel papier werd het woord ‘hemel’ geschreven. Aan de aanwezigen werd gevraagd waar ze aan dachten of wat er bij hen ópkwam als ze het woord ‘hemel’ hoorden. En of ze dat met een enkel woord op het papier wilden schrijven. Het was boeiend om te zien welke woorden er op het papier kwamen te staan.
Iemand schreef: ‘voltooiing’. Een ander: ‘einddoel’. En ‘weerzien’ - ‘toekomst’ - ‘bij God zijn’ - ‘geluk’ - ‘vrede’.
Ontroerende woorden die weergeven wat er aan hoop en verlangens leeft in het hart van mensen.

Kunnen mensen dan niet gelukkig zijn hier op aarde? Ja, heus wel. Maar wat we aan moois en aan vreugde beleven, gaat voorbij. Ons aards bestaan is zo wankel, zo kortstondig.
Toch is er het eindeloos verlangen in mensen naar geluk en voltooiing. Naar God die alles in allen zal zijn.

Hemelvaart van Jezus. Hoe moet je vertellen wat de leerlingen hebben gevoeld en zeker wisten: Jezus is niet meer bij ons, hij is teruggekeerd naar zijn Vader. Daar is zijn thuis. “Ik en de Vader, wij zijn één”, had Hij gezegd [ Jo.10,30].
Zijn opdracht was vervuld, de opdracht om op aarde de menselijke spiegel van God te zijn.

Lukas probeert in de eerste lezing het verhalenderwijs te vertellen. “Jezus werd voor de ogen van de leerlingen omhoog geheven en een wolk onttrok hem aan het gezicht”.
Ik heb wel schilderijen gezien waarop een wolk stond afgebeeld en daaronder was nog iets van de benen en voeten van Jezus te zien, de rest was al in de wolk verdwenen. Haast naïef. Moet je nou denken dat het zó gegaan is? Nee, maar Lukas wil het aanschouwelijk vertellen.

Op het papier waarvan ik vertelde, waarop de mensen een woord moesten opschrijven wat hen te binnenviel bij het woord ‘hemel’, stond nog een ander woord: vertrouwen. Het was er ook bijgeschreven. Dat is het centrale woord!
Er is een fundamenteel vertrouwen dat ons leven geborgen is in God. Dat ons leven niet wegspoelt en verdwijnt in het niet. Maar dat God die aan het begin staat, die de bron is van alle leven, ons niet laat vallen! De laatste zin van het voorgelezen evangelie is: “Zie, ik ben met jullie, alle dagen”.
Ons leven zal geborgen zijn in Hem, - voorgoed.
Ook wij mogen thuiskomen. En er zal vreugde zijn, hemel.
Moge het zo zijn!

J. Ditters