“Jij bent Petrus…..” - Evangelie: Matteus 16,13-20.

Een paar jaar geleden bestond het bisdom Breda 150 jaar. In het kader van dat feest heeft bisschop Muskens in 2002 een grote pelgrimstocht gemaakt naar de stad Rome. Samen met 2000 mensen uit het bisdom Breda, waarvan ook enkelen uit onze parochie.
Met 40 autobussen zijn ze via Keulen naar Rome gereisd. Het is een onvergetelijke gebeurtenis geworden voor allen die het meemaakten.
In de St.Pieter in Rome werd aan het speciale Pausaltaar door bisschop Muskens de Eucharistie gevierd, boven het graf van de apostel Petrus. Onder de enorme koepel waarin de woorden staan: “Ik zeg U: gij zijt Petrus en op deze steenrots zal Ik mijn kerk bouwen”. Met ‘mijn kerk’ werd niet bedoeld het bouwwerk van de Sint Pieter, maar de kerk als geloofsgemeenschap wereldwijd.
Het was de 2e keer in de geschiedenis dat de Eucharistie in het Nederlands gevierd werd aan het pauselijk altaar. Het was indrukwekkend. Bisschop Muskens schrijft zelf: “Toen ik tussen de mensen doorliep, kon ik mijn tranen niet onderdrukken” [Wees niet bang, blz. 348].

De Sint Pieter in Rome wordt beschouwd als het centrum van de katholieke kerk.
Maar veel mensen hebben er moeite mee om de apostel Petrus als een steenrots te zien. Als je in het evangelie leest, blijkt Petrus helemaal niet zo rotsvast te zijn. Het was toch Petrus die beweerde dat hij Jezus niet kende toen Jezus was gevangen genomen. Petrus zat zich te warmen op de binnenplaats van het paleis van de hogepriester. Tot drie keer toe zegt hij: “Ik ken die mens niet”. Toen kraaide er een haan. [Matt.26,69]
Petrus heeft daar later veel spijt van gehad. Maar toch!
En een paar weken geleden hebben we hier in de kerk nog het verhaal gehoord van de storm op het meer. Petrus was uit de boot gestapt om naar Jezus toe te gaan.
Opeens dreigde hij te zinken en riep hij: “Heer, red mij”! Jezus pakte zijn hand en zei: “Kleingelovige, waarom heb je getwijfeld?” – Petrus, kleingelovige.

Het Sint Pietersplein in Rome is indrukwekkend. Daarachter de Sint Pieter met zijn reusachtige koepel.
Niet alle mensen zijn daar zo gelukkig mee. Het geeft zo’n indruk van macht en het lijkt zo ver af te staan van de man van Nazareth, Jezus.
Stel je eens voor dat Petrus vanuit de verre geschiedenis terug zou komen en als pelgrim het Sint Pietersplein zou bezoeken!
Het zou hem duizelen voor de ogen en zich afvragen waar hij terecht gekomen was.
Hij zou zeggen: breng mij maar gauw terug naar het meer van Galilea.

Ja, de tijden veranderen. Of je het wilt of niet. Alles verandert met de tijd. Generaties volgen elkaar op met nieuwe gedachten en opvattingen.
Ook wij veranderen met de tijd. Wat is de wereld al niet veranderd sinds de dagen van onze jeugd. En wat zijn wij veranderd!

Toch klinkt nog steeds: “Gij zijt Petrus en op deze steenrots zal ik mijn kerk bouwen”. – Petrus is opgevolgd door de Pausen van Rome. Tot op de dag van vandaag zijn er 265 Pausen geweest, opvolgers van Petrus. Er zijn veel goede Pausen geweest die veel hebben betekend in hun dagen. Veel heilige Pausen ook!
Er waren echter in een bepaalde periode ook slechte pausen, die misbruik hebben gemaakt van hun ambt, die zich met rijkdom hebben omgeven en verkeerde wegen zijn gegaan. Het zijn donkere bladzijden in de geschiedenis van de kerk.

Wat is eigenlijk de taak van Pausen?
Dat is toch om de eenheid van de christenen overal ter wereld tot uitdrukking te brengen en te bewaren, om een lichtbaken te zijn dat de weg wijst naar vrede en gerechtigheid, om ons te wijzen op Jezus Christus die ons door God gegeven is.
Pausen worden geroepen om voorgangers te zijn in ons geloven.

Maar Pausen zijn zelf ook kwetsbare mensen. Kijk maar naar Petrus.
Toch heeft Petrus onze sympathie: enthousiast en impulsief als hij was, een mens van vlees en bloed, een man met het hart op de tong. Levenslang heeft hij spijt gehad over wat er in zijn leven was misgegaan.
Als in het evangelie de namen van de apostelen worden opgesomd, wordt Petrus steeds als eerste genoemd. En als op de dag van Pinksteren zich een grote menigte in Jerusalem verzameld heeft uit alle windstreken, dan is het Petrus die namens de andere apostelen het woord neemt. En wat zegt hij? In een indrukwekkende redevoering vertelt hij dat Jezus de Messias is, de Zoon van de levende God. [Hand.2,36]
Deze Petrus die dát zegt, is het fundament van ons geloof.
Als wij dát Petrus nazeggen: “U bent de Messias, de Zoon van de levende God”, dan zijn wij met hem de rots, het fundament waarop de kerk is gebouwd.

J.Ditters