Wees niet bang - Evangelie : Matteus 10,26-33.

Wees niet bang!
Waarom zou je niet bang mogen zijn als je ziet wat er allemaal gaande is in de wereld, zoveel dreiging en geweld? Dagelijks horen we ervan en zien het in beeld op de televisie. Je staat verbaasd als je ziet hoe mensen elkaar soms het licht in de ogen niet gunnen.
Je bent bang voor de wereld waarin kinderen straks moeten opgroeien. Voor de milieuproblemen die zich aandienen. Zou je niet bang zijn als je hoort van de berovingen en de vernielingen op straat?
Dat er overal camera’s moeten worden opgehangen, dat je je huis met dubbele sloten moet beveiligen!
Je kunt bang zijn voor ziekte en dood, voor eenzaamheid en voor duizend dingen meer.
Ouders zijn bang voor hun zonen en dochters die als militair voor vredesmissies worden uitgezonden naar Uruszgan en elders. Ook hier vanuit Oosterhout worden ze uitgezonden. Als ze maar weer veilig thuiskomen!

Vorige week hebben we met veel enthousiasme het 100-jarig bestaan van de Antoniusparochie gevierd. Het feest is voorbij, de grote tenten zijn opgeruimd, de foto’s langs de muren van onze kerk zijn verdwenen. Maar hoe zal het verder gaan? Zullen er straks nog mensen zijn die hun schouders er onder zetten? Zal deze kerk blijven bestaan waar zovelen in de loop der jaren zijn samengekomen, hebben gebeden en troost hebben gevonden?
Al zoveel kerken hebben hun deuren moeten sluiten, weten we.

Beste mensen, wat een somber verhaal. Helemaal geen blijde boodschap, zult u denken.
Laten we kijken naar het evangelie van vandaag. De leerlingen van Jezus werden door hem uitgezonden en ze moeten echt bang zijn geweest, anders zou er niet vier keer staan: Wees niet bang! Ze werden waar ze kwamen, vijandig behandeld, bedreigd en vervolgd.
Eigenlijk is dit stukje evangelie onderdeel van een groter geheel:
het hele 10e hoofdstuk gaat over de uitzending van de leerlingen. In het begin ervan staat dat Jezus bij het zien van de menigte mensen diep bewogen was en met hun lot begaan. Ze waren als schapen zonder herder!
De leerlingen moeten er op uitgaan en het koninkrijk van God verkondigen. Wat betekende het anders dan Gods liefde bekend te maken, dat God van mensen houdt. Ze moeten zieken genezen en kwade geesten uitdrijven, enz.

Jezus heeft bij het zien van de menigte mensen zeker ook de tallozen voor ogen gehad die later zouden komen. Mensen die behoeftig zijn, eenzaam, verlangend naar warmte en liefde, naar troost! Hij heeft zonder twijfel gedacht aan hen die zich ook later het lot van medemensen zouden aantrekken. Zoals hij zelf gedaan had. Want leerlingen en volgelingen van Hem, Jezus, zijn niet alleen bezorgd voor zichzelf, voor hun eigen ziel en zaligheid.

Wees niet bang! - als je op weg gaat.
Het klinkt haast als een bezwering. Laat niet vrees en angst de baas over je spelen. Zet je schrap, laat je niet uit het veld slaan. De Vader in de hemel kent je en ziet je. Alle haren van je hoofd zijn geteld en je bent meer waard dan een zwerm mussen.
Dat moeten in die dagen uitdrukkingen zijn geweest om aan te geven dat je niet verloren loopt, maar gekend bent en veilig.

Weet u dat Jezus zelf ook bang is geweest, heel bang. Het was in de Hof van Olijven, de avond voor zijn dood. Hij zag het allemaal voor zich wat er ging gebeuren. Hij was doodsbang en bad: Vader, laat het toch aan Mij voorbijgaan!
Zijn zweet viel als druppels bloed op de grond. [Lukas 22,44]

Maar toen hij een dag later stervend aan het kruis hing, kon Hij bidden:
“Vader, in Uw handen beveel ik mijn geest”.

Er is een fundamenteel vertrouwen, een basisvertrouwen dat een mens in Gods handen is, er kan gebeuren wat wil.
Ja, een mens is toch meer dan een stuk drijfhout op de oceaan dat door de golven wordt meegenomen en in het niet verdwijnt.

De dichter Huub Oosterhuis schrijft:

“Niemand, of hij heeft een naam bij U,
en niemand valt, of hij valt in Uw handen,
en niemand leeft, of hij leeft naar U toe”.

Als dat vaste vertrouwen ons bij mag blijven en ons mag blijven vergezellen, dan geldt het woord van het evangelie:
“Wees niet bang”.

J. Ditters