Houvast zoeken

Houvast 2.0

Het virus houdt ons nog steeds bezig. De krant staat vol met artikelen over de laatste ontwikkelingen. De overheid versoepelt langzaamaan de voorschriften. Maar wel heel langzaam. We moeten dus nog veel geduld hebben. Dat betekent ook dat we meer tijd hebben om na te denken over de toekomst. De heimwee spat van de televisie af: series van lang geleden zijn erg populair. Zoeken we bescherming vanuit het verleden? Onze maatschappij is heel individualistisch geworden.

Vaak kennen we de mensen in onze eigen straat niet eens allemaal. Toch zouden we de samenleving veel aangenamer maken als dat wel zo zou zijn. Begin met een buurtborrel of een buurtapp. Help elkaar met boodschappen doen en samen wonen en elkaar helpen wordt voor iedereen veel aangenamer. Onze eenzaamheidsproblematiek kunnen we er behoorlijk mee oplossen.
Ook moeten we nadenken over de vraag hoe we in de toekomst ons geld gaan besteden. Minder vliegen betekent meer geld over voor andere zaken, zoals de zorg. Ons consumptiegedrag aanpassen aan wat we nodig hebben in plaats van wat we allemaal willen levert een besparing van 100.000 pakketten per week op, waarvan meer dan twintig procent weer wordt teruggestuurd. Alleen duurzame producten kopen helpt ook het milieu. Kopen bij de lokale winkeliers helpt ook een duurzame samenleving in stand te houden. Bij aankopen rekening houden met regionale bedrijven helpt ook. Allemaal dingen die we kunnen doen, zonder dat dat extra geld kost.

En wat kunnen we doen als geloofsgemeenschap? Heel veel. Ziekenbezoek opnieuw activeren. Bezoek aan bejaardenhuizen organiseren. Met muziekgroepjes of koren gaan zingen in bejaardenhuizen. Speciale vieringen organiseren voor doelgroepen. Vrijwilligerswerk in de kerken doen. Meehelpen om de moderne media goed in te zetten voor geloofsactiviteiten. Diaconale activiteiten mee helpen ontwikkelen en uitvoeren. In gesprekgroepen samen nadenken over de toekomst van de relatie tussen kerk en maatschappij. Veel is mogelijk, niets is onmogelijk.

Theo Michielsen

Houvast 1

We hebben het er maar druk mee: het virus. Sommige mensen worden er heel zwaar door getroffen, anderen hebben meer geluk. En we zitten allemaal opgesloten: je mag alleen naar buiten om een luchtje te scheppen of een boodschap te doen. Kerken en parochiecentra zijn dicht. En dan?

Je ziet mooie initiatieven ontstaan: mensen die voor elkaar boodschappen doen, telefooncirkels, beren voor het raam, kapellen die open blijven om een kaarsje aan te steken. In de dagkapel van de Antoniuskerk zijn nog nooit zoveel kaarsjes aangestoken als de laatste weken.

Maar bij alle gesprekken die je hebt komt de vraag naar voren: hoe moet dat nu als het virus voorbij is? Dan merk dat mensen ook met de toekomst bezig zijn, nadenken over de vraag hoe de samenleving er na het virus uit zal zien, wat de rol van de geloofsgemeenschappen zal zijn.

Een heel belangrijke vraag, waar we ons goed op voor moeten bereiden: hoe kunnen we elkaar vasthouden na de crisis, wat verwachten de mensen van de kerk en hoe gaan we dat aanpakken. Je ziet het nu op de televisie overdag: programma’s uit de jaren zeventig, toen mensen nog houvast hadden aan bepaalde zaken. Dat houvast is weg, al lang, maar de vraag om het terug te brengen leeft bij de mensen.

Hopelijk zijn wij in staat om daar samen goed over na te denken en met goede oplossingen te komen.

Theo Michielsen